Άγιος Χριστόφορος ο Μεγαλομάρτυρας!

 Απολυτίκιο  (Βίντεο)

Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Στολαῖς ταῖς ἐξ αἵματος, ὡραϊζόμενος, Κυρίῳ παρίστασαι, τῷ Βασιλεῖ οὐρανῶν, Χριστοφόρε ἀοίδιμε· ὅθεν σὺν Ἀσωμάτων, καὶ Μαρτύρων χορείαις, ᾄδεις τῆ τρισαγίῳ, καὶ φρικτῇ μελωδίᾳ· διὸ ταῖς ἱκεσίαις ταῖς σαῖς, σῶζε τοὺς δούλους σου.

Βιογραφία
Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστόφορος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρέμπροβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.), όταν στην Αντιόχεια Επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας που τιμάται στις 4 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγιος ως προς την εξωτερική εμφάνισή του ήταν τόσο άσχημος που αποκαλούνταν «κυνοπρόσωπος».Η μεταστροφή του στον Χριστό έγινε με τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μάχη που διεξήγαγε το έθνος του με τα Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά στρατεύματα. Κατατάχτηκε στις Ρωμαϊκές λεγεώνες και πολέμησε κατά των Περσών, επί Γορδίου και Φιλίππου.Όταν ήταν ακόμη κατηχούμενος, για να ευχαριστήσει τον Χριστό εγκαταστάθηκε σε επικίνδυνη δίοδο ποταμού και μετέφερε δωρεάν πάνω στους ώμους του, εκείνους που επιθυμούσαν να διέλθουν τον ποταμό. Μια μέρα παρουσιάσθηκε μπροστά του ένα μικρό παιδί, το οποίο τον παρακάλεσε να τον περάσει στην απέναντι όχθη. Ο Ρέμπροβος τον έθεσε πρόθυμα πάνω στους ώμους του και στηριζόμενος με τη ράβδο του εισήλθε στον ποταμό. Όσο όμως προχωρούσε, τόσο το βάρος του παιδιού αυξανόταν. Με μεγάλο κόπο κατόρθωσε τελικώς να φθάσει στην απέναντι όχθη. Φτάνοντας κατάκοπος στον προορισμό του, είπε στο παιδί πως και όλο τον κόσμο να σήκωνε δεν θα ήταν τόσο βαρύς. Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς, διότι δεν μετέφερες μόνο τον κόσμο όλο, αλλά και τον "πλάσαντα" αυτόν. Είμαι Εκείνος στην υπηρεσία του οποίου έθεσες τις δυνάμεις σου και ως απόδειξη αυτού, φύτεψε το ραβδί σου και αύριο θα έχει βλαστήσει» και αμέσως εξαφανίσθηκε. 

 

Ο Ρέμπροβος φύτεψε την ράβδο και την επομένη τη βρήκε πράγματι να έχει βλαστήσει. Μετά το περιστατικό αυτό βαπτίσθηκε Χριστιανός από τον Άγιο Ιερομάρτυρα Βαβύλα, ο οποίος τον μετονόμασε σε Χριστόφορο. Η άκτιστη θεία Χάρη που έλαβε την ώρα του βαπτίσματος και του χρίσματος, μεταμόρφωσε όλη του την ύπαρξη. Ακόμη και αυτή η δύσμορφη όψη του φαινόταν φωτεινότερη και ομορφότερη.

Στην ορθόδοξη αγιογραφία ο Άγιος εικονίζεται να μεταφέρει στον ώμο του τον Χριστό. Εξ' αφορμής ίσως του γεγονότος αυτού, θεωρείται προστάτης των οδηγών, των οδοιπόρων και του Σώματος Εφοδιασμού-Μεταφορών (ΣΕΜ) του ελληνικού Στρατού. Στο Μικρόν Ευχολόγιον και συγκεκριμένα στην Ακολουθία «επί ευλογήσει νέου οχήματος» υπάρχει, πρώτο στη σειρά, το απολυτίκιό του. Επίσης θεωρείται προστάτης των χωραφιών και των αμπελιών από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα από τη χαλαζόπτωση.

© SanSimera.gr

Λίγο μετά τη βάπτισή του, σε κάποιον διωγμό είδε χριστιανούς να κακοποιούνται από τους ειδωλολάτρες. Από αγανάκτηση επενέβη και έκανε δριμύτατες παρατηρήσεις προς αυτούς. Διέφυγε τη σύλληψη χάρη στο γιγαντιαίο του παράστημα και την ηράκλεια δύναμή του. Καταγγέλθηκε όμως στον αυτοκράτορα και διατάχθηκε η σύλληψή του. Για τον σκοπό αυτό απεστάλησαν διακόσιοι στρατιώτες. 

Αυτοί, αφού ερεύνησαν σε διάφορα μέρη, τον βρήκαν κατά την στιγμή την οποία ετοιμαζόταν να γευματίσει ένα κομμάτι ξερό ψωμί. Κατάκοποι οι στρατιώτες και πεινασμένοι ζήτησαν από τον Άγιο Χριστόφορο να τους δώσει να φάνε και ως αντάλλαγμα του υποσχέθηκαν ότι δεν θα τον κακομεταχειρίζονταν. Ένας από τους στρατιώτες, βλέποντας ότι πλην του ξερού άρτου δεν υπήρχε καμία άλλη τροφή, ειρωνευόμενος τον Χριστόφορο, του είπε ότι ευχαρίστως θα γινόταν χριστιανός, εάν είχε την δύναμη να τους χορτάσει όλους με το κομμάτι εκείνο του άρτου. Τότε ο Άγιος γονατιστός, άρχισε να παρακαλεί τον Χριστό να πολλαπλασιάσει το κομμάτι εκείνο του άρτου, όπως πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους στην έρημο, για να χορτάσουν οι πεινασμένοι στρατιώτες και να φωτισθούν στην αναγνώριση και ομολογία Αυτού. 

Η παράκληση του Αγίου εισακούσθηκε και το κομμάτι του άρτου πολλαπλασιάσθηκε. Βλέποντας οι στρατιώτες το θαύμα αυτό, έπεσαν στα πόδια του Αγίου και τον παρακαλούσαν να τους γνωρίσει καλύτερα τον Θεό του. Ο Άγιος εξέθεσε με απλότητα τη χριστιανική διδασκαλία και αφού όλοι εξέφρασαν την επιθυμία να γίνουν χριστιανοί, τους οδήγησε στον Επίσκοπο Αντιοχείας Βαβύλα, ο οποίος τους κατήχησε και τους βάπτισε. 

Όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος πληροφορήθηκε το γεγονός αυτό, συνέλαβε τους στρατιώτες  και τους αποκεφάλισε. Τον Χριστόφορο προσπάθησε με υποσχέσεις και κολακείες να τον μεταπείσει, αλλά οι προσπάθειές του προσέκρουσαν στην επίμονη άρνηση αυτού. 

Κατόπιν έστειλε δύο διεφθαρμένες γυναίκες σ' αυτόν, την Ακυλίνα και την Καλλινίκη, ελπίζοντας ότι με τα θέλγητρά τους θα τον σαγήνευαν και θα τον παρέσυραν. Οι δύο γυναίκες, ακούγοντας την προτροπή του Αγίου να επανέλθουν στον δρόμο της αγνότητας και της αρετής, έγιναν χριστιανές. Στη συνέχεια παρουσιάσθηκαν μπροστά στον αυτοκράτορα Δέκιο και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Για τον λόγο αυτό βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. 

Στη συνέχεια ο Άγιος Χριστόφορος υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και τελικώς θανατώθηκε δια αποκεφαλισμού το 251 μ.Χ.
Η μνήμη της Ακυλίνης και της Καλλινίκης συνεορτάζεται με αυτή του Αγίου Χριστόφορου στις 9 Μαΐου έκαστου έτους.