Άγιος Κοσμάς - Πατροκοσμάς , ο Αιτωλός!

Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ' (Βίντεο)

Θείας πίστεως. Θείας πίστεως, διδασκαλία, κατεκόσμησας, τὴν Ἐκκλησία, ζηλωτὴς τῶν Ἀποστόλων γενόμενος καὶ κατασπείρας τὰ θεία διδάγματα, μαρτυρικῶς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.

 

Η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Αυγούστου εκάστου έτους.

Ο Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.

Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το έτος 1714, από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου. Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτησή του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός το 1759 και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.

Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Θεωρούσε όμως τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα. Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.

Έτσι ο Άγιος Κοσμάς, αρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος. Ακολούθως περιόδευσε στη Θεσσαλονίκη, στη Βέροια, σε ολόκληρη τη Μακεδονία, έφθασε στη Χειμάρα, επέστρεψε στην Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, στην Κέρκυρα και ξανά στην Βόρειο Ήπειρο.

Απ' οπού περνούσε έκτιζε σχολεία (περίπου 200 σε 16 χρόνια), εκκλησίες και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του. Στις Διδαχές του παρότρυνε τους γονείς να σπουδάζουν τα παιδιά τους ελληνικά, καθώς είναι η «γλώσσα της Εκκλησίας».

«Να σπουδάζετε και εσείς, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα όσον ημπορείτε. Και αν δεν εμάθετε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να μανθάνουν τα ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είνε εις την ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας».

Ένα από τα χαρακτηριστικά του ήταν η απόλυτη αφιλοχρηματία. Έλεγε επί λέξει: «Δεν έχω άλλο ράσο από αυτό που φορώ».

Τα λόγια του ήταν προφητικά, γεμάτα θεία χάρη και απλότητα. Κάποτε είπε στους κατοίκους κάποιου χωριού: «Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα. Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την αιώνια ζωή».

Στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό αποδίδονται μια σειρά κειμένων, σημαντικότερα των οποίων είναι οι «Διδαχές» και οι «Προφητείες», οι οποίες πιστεύεται ότι βασίζονται σε κηρύγματα του ίδιου του Αγίου, τα οποία καταγράφηκαν αμέσως ή σύντομα μετά την απαγγελία τους.

Σύμφωνα με τη πλειοψηφία των ερευνητών αποτελούν άμεσες καταγραφές των ομιλιών του, με πιθανότερο σενάριο κατά τον Ιωάννη Μενούνο, να αποτελούν υπαγορευμένες ομιλίες σε μαθητές του.

Οι πιο γνωστές «Διδαχές» και οι «Προφητείες» του Πατροκοσμά (122 κείμενα), αναγράφονται στο βιβλίο «Κοσμάς ο Αιτωλός» του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη, ο οποίος είχε πει για τον Άγιο: «Αν είχαμε γνώση και συναίσθηση του μεγάλου έργου που επιτέλεσε ο ιερομάρτης, εθνομάρτυς και ισαπόστολος για τον Ελληνισμό, αυτή η μέρα του μαρτυρίου του θα είχε οριστεί ως η εθνική μας εορτή, ώστε οι νεότερες γενιές να στρέφουν τη διάνοια και την καρδιά τους, σε εκείνον που έσωσε το Γένος μας.»

Αναφέρονται κάποια κείμενα ενδεικτικά:

«Θα έρθει καιρός που οι Ρωμιοί θα τρώγονται αναμεταξύ τους. Εγώ συστήνω ομόνοιαν και αγάπην.»

«Θα έρθει καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα.»

«Ότι σας ζητούν, να δίνετε· ψυχές μόνον να γλιτώνετε.»

«Το κακό θα σας έρθει από τούς διαβασμένους.»

«΄Η τρεις μέρες ή τρεις μήνες ή τρία χρόνια θα βαστάξει.»

«Θάρθη καιρός που δεν θα υπάρχει αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και κλήρου.»

«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων.» 

«Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα.» ...

Η μελέτη των καταγεγραμμένων Διδαχών του είναι νάμα πνευματικό, πηγή σωτηρίας για κάθε εποχή. 

Δίδαξε και επεξήγησε το σύνολο σχεδόν του Ευαγγελικού Λόγου, όμως μίλησε και προφήτευσε και για την πορεία του Ελληνισμού μέχρι τις έσχατες μέρες μας, μίλησε για τη σωτηρία μας, δείχνοντας μας τον ουράνιο προορισμό μας, τον οποίο όλοι μας μπορούμε να απολαύσουμε αν ακολουθήσουμε τις πατρικές του συμβουλές. Είπε σχεδόν 260 χρόνια πριν, πως θα μας δώσουν πολλά, πάρα πολλά χρήματα για να μας απομακρύνουν από τον Θεό και όταν αυτό το πετύχουν, τότε θα ζητήσουν να τα πάρουν πίσω αφήνοντας μας φτωχούς, μόνους και ανυπεράσπιστους.

Μίλησε για τα δεινά της εποχής μας, όμως φρόντισε ταυτόχρονα να ενισχύσει το φρόνημά μας, λέγοντας, πως ο Θεός έχει διαφορετικό σχέδιο από το σχέδιο των κοσμοεξουσιαστών για εμάς, δίχως εμείς να το αξίζουμε. Ο Θεός ζητά από εμάς μόνο τη μετάνοια μας, να αλλάξουμε ρώτα, να απαρνηθούμε την επίπλαστη ευημερία, να αρνηθούμε να ξεπουλήσουμε τα τιμημένα πρωτοτόκια με τα φράγκικα ξυλοκέρατα που τρώνε τα γουρούνια και να ζητήσουμε να επιστρέψουμε στο σπίτι του Πατέρα μας.

Το έργο του ενόχλησε πολλούς και δημιούργησε εχθρούς. Ο ίδιος έγραψε σε μια επιστολή: «Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσο. Χιλιάδες εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι».

Ο Κοσμάς με το κήρυγμά του νουθετούσε τους χριστιανούς να μη συναναστρέφονται τους εβραίους, ούτε να συναλλάσσονται μαζί τους. Τους καυτηρίαζε και τους κατέκρινε. Όταν, μάλιστα, είδε ορισμένους χριστιανούς να αφήνουν τον εκκλησιασμό για να πάνε στο παζάρι, συρρέοντας από κάθε χωριό, τους έπεισε να το μεταθέσουν από Κυριακή σε Σάββατο, γεγονός το οποίο προκάλεσε αγανάκτηση στους εβραίους γιατί ζημιώθηκαν οικονομικά και προκάλεσε τη θυελλώδη αντίδρασή τους.

O Άγιος όμως είχε πλέον ολοκληρώσει το έργο του και επιθυμούσε με πόθο το μαρτύριο αυτό που ήταν το θέλημα του σε όλη του τη ζωή. «Τὸν Χριστόν μας λοιπόν, ἀδελφοί μου, πιστεύω, δοξάζω καὶ προσκυνῶ. Τὸν Χριστόν μας παρακαλῶ νὰ μὲ καθαρίσῃ ἀπὸ κάθε ἁμαρτίαν ψυχικὴν καὶ σωματικήν. Τὸν Χριστόν μας παρακαλῶ νὰ μὲ δυναμώση νὰ νικήσω τοὺς τρεῖς ἐχθρούς: Τὸν κόσμον, τὴν σάρκα καὶ τὸν διάβολον. Τὸν Χριστόν μας παρακαλῶ νὰ μὲ ἀξιώσῃ νὰ χύσω καὶ ἐγὼ τὸ αἷμα μου διὰ τὴν ἀγάπην του».

Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, στα χώματα της Βορείου Ηπείρου το 1779. Το λείψανό του το έριξαν στα νερά του ποταμού Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανο επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Βορείου Ηπείρου, όπου και βρέθηκε.

Το έργο του Πατροκοσμά είναι ανυπολόγιστο. Κατάφερε μέσα στη σκλαβιά, την άγνοια και την ανέχεια των ραγιάδων, να χτίσει 210 ελληνικά σχολεία (γυμνάσια) και να αρχίσουν τη λειτουργία τους άλλα 1.100 κατώτερα (δημοτικά). Να φτιάξει 4.000 κολυμβήθρες με χρήματα πλουσίων ώστε να μπορούν να βαπτίζονται τα πάμφτωχα Ελληνόπουλα της σκλαβωμένης Πατρίδος. Να ελευθερώσει 1.500 χριστιανές παραμάνες από τα παλάτια των πασάδων και των μπέηδων. Να μπολιαστούν με προτροπές του χιλιάδες άγρια δέντρα και να μετατραπούν σε καρποφόρα. Να δοθούν πάνω από 500.000 κομβοσχοίνια και σταυρουδάκια στους χριστιανούς για τη στερέωση και την πνευματική τους ενίσχυση. Να στερεωθούν, να εξομολογηθούν και να επανέλθουν στην ευσέβεια εκατομμύρια άνθρωποι!

Είναι όμως στ΄ αλήθεια περίεργο και παράξενο το γεγονός ότι ο Άγιος Κοσμάς απουσιάζει και είναι άγνωστος στην παιδεία. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία αναφορά στα εγχειρίδια της Ιστορίας και στα σχολικά βιβλία. Έτσι τον αγνοούν οι περισσότεροι Νεοέλληνες. Κάποιος είπε πως «η ιστορία γράφεται απ΄ αυτούς που έχουν την εξουσία και το χρήμα. Ούτε οι σκλάβοι ούτε οι φτωχοί άνθρωποι έγραψαν ποτέ ιστορία. Αυτά που διαβάζουμε ως ιστορία είναι αυτά που κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να διαβάσουμε.» Ίσως όμως αυτό να ήταν το θέλημα του Θεού, ή το θέλημα του ίδιου του Πατροκοσμά. Μπορεί να διάβηκαν δεκαετίες και αιώνες, όπου πολεμήθηκε και συνεχίζει να πολεμάται η μνήμη του από τους αντίδικους, εις μάτην όμως διότι αενάως ζει στις μνήμες των γεροντότερων, τον μαρτυρούν οι σταυροί που έστησε, οι πλαγίες που κήρυξε, οι συνομιλίες του με τους προγόνους μας και ακόμα πιότερο με θεία επέμβαση, όλο και περισσότεροι ευλαβείς Ρωμιοί αισθάνονται το πατρικό του βλέμμα να περιβάλει σαν δίχτυ προστασίας την πατρίδα μας.

Η πράξη της αναγνωρίσεώς του ως αγίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20 Απριλίου 1961. Την ακολουθία του αγίου την έγραψε ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Επίσης, πολλοί άλλοι νεότεροι συγγραφείς ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του μεγάλoυ αγίου. Πλήθος εικόνων, χαλκογραφιών, ζωγραφιών και σχεδίων φανερώνουν την τιμή και την ευγνωμοσύνη του Γένους για τον λαμπρό αστέρα του Αγίου Όρους.

Πηγές