Σεβασμιώτατος κ.κ. Δημήτριος για μεταναστευτικό και δομή Ν.Καβάλας.

Απευθύνουμε Χαιρετισμό προς όσους από εθνική ευαισθησία αλλά και ανησυχία για το μέλλον του τόπου μας και των παιδιών μας συγκεντρώθηκαν σ᾽ αυτήν την διαμαρτυρία.

Εδώ και αρκετές δεκαετίες μεθοδικά πλήττεται στο χώρο μας ο δημογραφικός και ουσιοποιός θεσμός της οικογένειας, το ενοποιό πολιτισμικό εργαλείο της γλώσσας και η εμψυχωτική συσσωμάτωση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης

Τι βλέπουμε μονάχα; Μια τυπική πολιτική διαχείριση και αναδιαχείριση (από το ένα πολιτικό χέρι στο άλλο πολιτικό χέρι) του περιθωριακού μας τελικά ρόλου στον Ευρωπαϊσμό. Ελεγχόμεθα ατυχώς, αντί να ελέγχουμε τις καταστάσεις στη διεθνική σκακιέρα.
Σ᾽ αυτό το σκηνικό μας προέκυψε και ο προωθούμενος μεγάλος όγκος των μεταναστών, μωαμεθανών στην πλειονότητα ή και άλλου θρησκεύματος.

Δεν έχουμε κάποια ανθρώπινη αναγκαιότητα φιλοξενίας μεταναστών σε μια οικονομικά υποβαθμισμένη χώρα, αλλά έχουμε επιβολή μεταναστευτικής ροής και προγραμματισμένη μεταβολή της σε μονιμότητα εγκατοίκησης (η μάλλον εγκατάκτησης). Η αποσιώπηση της αλήθειας αποβλέπει στον κατευνασμό της λαϊκής αντίστασης.

Αξίζει κανείς να αναρωτηθεί:

πρώτον) Όλοι αυτοί πως φθάνουν στην Τουρκία και από εκεί προωθούνται στην Ελλάδα; Οι πατρίδες τους δεν έχουν κοινά σύνορα με την Τουρκία. Οι περισσότεροι από αυτούς, σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση της Γενεύης, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να ονομασθούν πρόσφυγες, όπως τόσο εύκολα τους ονομάζουμε. Δεν είμαστε η πρώτη χώρα υποδοχής μετά την πατρίδα τους, δεν είναι για μας πρόσφυγες αλλά μετανάστες.

Πληροφορίες που δημοσιεύονται στα διεθνή Μ.Μ.Ε. μας φανερώνουν όλα τα πλοκάμια του διεθνούς δουλεμπορίου. Με τουρκικά τσάρτερς μεταφέρονται από τις πατρίδες τους στην Τουρκία, και από εκεί τους προωθούν οι δουλέμποροι, σε συνεργασία δυστυχώς με κάποιες Μ.Κ.Ο., όπως φαίνεται και από δημοσιεύματα.

δεύτερον) Απερίσκεπτα στο παρελθόν, για να λάβουμε κάποιες διευκολύνσεις από τις εύρωστες οικονομικά χώρες της Ευρώπης, υπογράψαμε τη συνθήκη “Δουβλίνο 2”. Υποκείμεθα (μάλλον υποχειριαζόμεθα) στη δέσμευση να επαναδεχόμαστε όσους μετανάστες δεν θέλουν οι Εταίροι μας, αφού εκείνοι κρατούν ουσιαστικά όσους θέλουν, όσους κρίνουν ακίνδυνους ή όσους χρειάζονται στα εργοστάσιά τους.

τρίτον) Αναρωτιέται κανείς γιατί έρχονται ή μάλλον, γιατί οι διάφορες Μ.Κ.Ο. προωθούν στην Ευρώπη μόνο μουσουλμάνους και όχι χριστιανικούς πληθυσμούς (π.χ. Αιθίοπες η Αβυσσηνίους και άλλους που έχουν υπερπληθυσμό, είναι πάμφτωχοι, κυρίως έχουν το αυτό πολιτιστικό υπόβαθρο με μας και δεν εκτρέπονται σε ακρότητες).

τέταρτον) Ουσιώδες τυγχάνει και εξώφθαλμο το ζήτημα ότι οι… “αγαπιστές μεγαλοχρηματοδότες” δεν επιδοτούν την οικονομική ανόρθωση των ίδιων των χωρών προέλευσης των μεταναστών.

πέμπτον) Αξιοσημείωτο είναι και ότι οι χιλιάδες των μεταναστών διακινούνται λαθραία από την Τουρκία μόνο προς την Ελλάδα (όχι προς τη Βουλγαρία).

έκτον) Είναι γνωστή τέλος στους πάντες η δήλωση του μεγαλοεπιχειρηματία κ. Τζορτζ Σόρος σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στην Τουρκία ότι έχει δαπανήσει το ποσό των 11 δισ. ευρώ για την προώθηση των μεταναστών στην Ευρώπη.

Άλλες όμως Ευρωπαϊκές χώρες ―υπηρετώντας προφανέστατα την εργασιακή και δημογραφική τους ευεξία― δεν δίστασαν να προχωρήσουν σε ρεαλιστικές μεταλλαγές στάσης (πρβλ. Ουγγαρία, Αυστρία και προσφάτως Ισπανία, η οποία με την πρόσφατη προσφυγή της ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προκάλεσε την απόφασή του που ορίζει ότι θεωρείται νόμιμη η απώθηση των παρανόμων μεταναστών στα θαλάσσια σύνορα).

Σε όλην αυτήν την αποτύπωση, πού χωράει ο αντιευρωπαϊσμός, η ρητορική της ξενοφοβίας και του ρατσισμού; Εμείς σε μια πενταετία καταντήσαμε υποθετικά όχι πέρασμα και Ευρωπαϊκός φράχτης προς την λοιπή Ευρωπαϊκή ενδοχώρα (!), αλλά μάλλον μονιμότητα προσωρινότητας χιλιάδων και χιλιάδων μεταναστών… .

Δεν υπερβάλλω ούτε κινδυνολογώ. Βλέπω την όψη και ανατέμνω την προοπτική των δεδομένων.
Δε διαμαρτυρηθήκαμε για τον πρόσφατο περιορισμό μας, για τη φίμωση της εκκλησιαστικής μας ψυχής, για το ρεαλιστικό και δοκιμαστικό ψυχαναγκασμό του πληθυσμιακού αποκλεισμού, με εργαλείο τα παραδεκτά μέτρα κατά της πανδημίας.

Διαμαρτυρόμαστε για την αυτοδιάψευση των κυβερνητικών δηλώσεων περί εκτάκτου φιλοξενίας των μεταναστών σε ποσοστό 1% πληθυσμιακά ανά περιοχές.

Διαμαρτυρόμαστε, γιατί ο πολιτικός και ο κυβερνητικός χώρος, ο δημοσιογραφικός και ο επικοινωνιακός κόσμος, η επιστημονική και η νομική ελίτ, η πολιτιστική και η εκπαιδευτική συλλογικότητα αδιαφορούν και έτσι αδικοπραγούν για ένα τεράστιο κοινωνικό, οικονομικό, εθνικό πρόβλημα (σύντομα και θρησκευτικό πρόβλημα).

Δε θα επικαλεσθώ τι συμβαίνει στη φιλελεύθερη Σουηδία, τι συνέβη στην αντιχριστιανική φιλελεύθερη Γαλλία, τι συνέβη παλαιότερα στο Λίβανο, στο Κοσσυφοπέδιο της Τιτοϊκής πολιτικής, στη Νιγηρία μόλις τώρα με τον εγκληματικό μουσουλμανικό φανατισμό, όπως και τι συμβαίνει ήδη στα νησιά μας και αλλού.

Δε μας βρίσκει σύμφωνους και δεν αποδεχόμαστε τη μόνιμη μετεγκατάσταση των μεταναστών ασύλου, στη συντριπτική τους πλειοψηφία μωαμεθανών, διότι είμαστε πεπεισμένοι ότι επιχειρείται τεχνηέντως πληθυσμιακή αλλοίωση της επαρχίας μας.

Πώς να εμπιστευθούμε σε υποθετική κυβερνητική συνέπεια, όταν ακόμη και το δικό της νόμο για “έκτακτη φιλοξενία” 1% μεταναστών αναλογικά με τον ελληνικό πληθυσμό, τον καταστρατηγεί εν τη γενέσει του. Φανταζόμαστε τι θα ακολουθήσει στο μέλλον.

Με ακοίμητη τη μνήμη του παρελθόντος και τις σημερινές της εκδοχές, απαιτούμε εν ονόματι του λαού μας απόλυτη πολιτική συνέπεια, κάθετη διαπολιτική σοβαρότητα, διαφάνεια και συνέπεια πολιτικών λόγων και έργων, υποσχέσεων προεκλογικών και πράξεων.