Η Αγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα!

Απολυτίκιο (Βίντεο)

Ἦχος πλ. α'. 

Τόν συνάναρχον Λόγον. Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος, τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρὸν κατεπάτησας στερρῶς ὀφθέντα σοὶ Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ τῶν ἰαμάτων τὰ δωρήματα.

Η μνήμη της εορτάζεται στις 17 Ιουλίου εκάστου έτους.

Γράφει ο Κυριάκος Δοσάρας

Θα σου μιλήσω για ένα 15χρονο κορίτσι σήμερα, που αν ζούσε στις αποφράδες μας ημέρες, θα ήταν μαθήτρια της τρίτης γυμνασίου. Πιστεύω θα ήταν καλή μαθήτρια. Θα έκανε τα δικά της όνειρα, θα ήθελε να συνεχίσει στο λύκειο, στο πανεπιστήμιο, να έχει τις δικές της φιλενάδες...
Απλά είχε την ''ατυχία'' να ζήσει στη μεγάλη εποχή των διωγμών της Εκκλησίας και των χριστιανών, τότε που τα πράγματα ήταν σαφώς αρκετά πιο... άγρια!
Το κορίτσι αυτό το έλεγαν...Μαρίνα!

Σκέψου λοιπόν αδερφέ μου, η Μαρίνα σήμερα να ήταν η δική σου κόρη, κι επειδή ξαφνικά σου αποκάλυψε ότι είναι χριστιανή, εσύ να την μισήσεις και να τη διαγράψεις κι από παιδί σου, όπως έπραξε ο δικός της ''πατέρας''!Σκέψου τούτη την όμορφη στο σώμα, αλλά πιότερο στην ψυχή κόρη, να την ξαπλώνουν στη γη και να την χτυπούν αλύπητα με ραβδιά από αγκάθια, μέχρι το χώμα να βαφτεί κόκκινο.
Αναλογίσου να την βάζουν φυλακή, να την κρεμούν από τα χέρια και να ξεσχίζουν το νεανικό της σώμα με σιδερένια νύχια.
Μπορείς να φανταστείς επάνω σε τούτο το παρθένο σώμα που προοριζόταν για τον παράδεισο, να τρέχουν μικρά ρυάκια αίματος, τα οποία να συναντιούνται σε ένα μεγάλο κατακόκκινο ποτάμι που στοιχειώνει ακόμη τους δήμιους της Μαρίνας;
Το αντέχεις αυτό;
Κι εσύ κι εγώ να ''πεθαίνουμε'' και μόνο στην σκέψη ότι μπορεί να πεθάνουμε αύριο από έναν ''αόρατο'' ιό!
Ξανά στη φυλακή η θυγατέρα Του Κυρίου, έχοντας αυτή την φορά να αντιμετωπίσει τον μισόκαλο και μισάνθρωπο διάβολο που της παρουσιάστηκε, πότε με την μορφή ενός φοβερού δράκοντος που τσιρίζοντας και βγάζοντας φωτιά προσπαθούσε να την κάμψει και να την τρομάξει, πότε με την μορφή ενός μαύρου σκύλου και πότε με την μορφή ενός τεράστιου ψηλού μαύρου άνδρα, ο οποίος με βία την άρπαξε από τα χέρια για να την αποτρέψει από την προσευχή!
Σου έχει τύχει ποτέ να σε ''πειράξει'' ο Δαίμων στον ύπνο ή στον ξύπνιό σου με μόνο την παρουσία του; Θα τα αντέχαμε εμείς οι σημερινοί ''χριστιανοί'' όλα τα παραπάνω καλοί μου φίλοι;
Ξαφνικά και κατόπιν μεγάλης και επίπονης προσευχής της μικρής Μαρίνας, τα πάντα ειρήνευσαν μέσα στο κελί της φυλακής της, η οποία έλαμψε από ένα μεγάλο φωτεινό Σταυρό, ενώ ένα περιστέρι έφερε στην Αγία το μήνυμα εξ ουρανού, πως επιτέλους τα βάσανά της θα λάβουν τέλος και σύντομα θα στεφανωθεί το λαμπρό και περικαλλές ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου.
Κατόπιν, ο σκληρός έπαρχος Ολύμβριος, με μένος και λύσσα, την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες, αλλά οι πληγές της έκλεισαν με θαυμαστό τρόπο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, αρκετοί παρευρισκόμενοι, θαυμάζοντας τη γενναία καρτερία της θαρραλέας νύμφης Του Χριστού, να γίνουν κι εκείνοι χριστιανοί.
Και σε κάθε προσπάθεια του τυράννου να κάμψει το ανδρείο της φρόνημα, η Αγία με σθένος απαντούσε...
''Είμαι Χριστιανή''.
Εμείς σήμερα θα το λέγαμε;
Κι όχι μόνον σιωπηλά αλλά...φωναχτά;
Όλα έφτασαν πλέον στο τέλος τους...
Η Μαρίνα τελικά αποκεφαλίστηκε και ανέβηκε η αγνή της ψυχή άχρι τρίτου ουρανού. Πλησίον Του μεγάλου Δεσπότου, Κριτού και Βασιλέως ουρανίων, επιγείων και καταχθονίων.
Αυτή είναι η σημερινή μαθήτρια της τρίτης γυμνασίου Μαρίνα.
Έτσι εμφανίστηκε στο δρόμο σε μια φτωχή ηλικιωμένη γυναίκα πριν από χρόνια, πολύ όμορφη, με σχολική ποδιά και με κοτσίδες λέγοντάς της...
''Γεια σου γιαγιά τι κάνεις, είμαι η Μαρίνα και είμαι 15 ετών...''
Το συλλαμβάνει ο νους σου;
Αυτή είναι η δική σου κόρη, η δική μου κόρη.
Αυτή είναι η μεγάλη Αγία της Εκκλησίας μας.

Κι επειδή δεν είμαστε εμείς για μαρτύρια...αν βρεθούμε αύριο το πρωί πλησίον ενός ναού, ενός ξωκκλησίου που τιμάται η μνήμη της μεγάλης Του Θεού κόρης, τουλάχιστον ας πλησιάσουμε με ευλάβεια, δέος, συντριβή και κατάνυξη, να ασπαστούμε την εικόνα της, να ανάψουμε το κεράκι της και να ψελλίσουμε κάτι από το τροπάριό της...
''...και ενήθλησας λαμπρώς ώς καλλιπάρθενος, τον γάρ αόρατον εχθρόν, κατεπάτησας στερρώς, οφθέντα σοι Αθληφόρε...''.