«Νύχτα βαθειά ξεκίνησαν κι άπλωνε το σκοτάδι κι η κουστωδία ξάγρυπνη κι ο Τάφος σφραγισμένος μα στην καρδιά των δυνατή έκαιγε η λαχτάρα να δουν Εκείνον π’ όμορφη έκανε την ζωή των».
Ποίημα (Γυναίκες Μυροφόρες), του μακαριστού Μητροπολίτη πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη.
Η Κυριακή των Μυροφόρων εορτάζεται 14 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρεται σε πρόσωπα της ιερής ιστορίας που πρωτοστάτησαν στη στιγμή της Αποκαθήλωσης, της Ταφής και της Ανάστασης του Κυρίου Ιησού Χριστού (Μάρκ. ιε΄43 - ιστ΄8).
Πρόσωπα θαρραλέα που τόλμησαν. Προσωπικότητες ισχυρές που δεν κρύφτηκαν εξαιτίας του φόβου. Άνθρωποι του Θεού που έμπρακτα απέδειξαν την πίστη τους προς τον Μεγάλο Διδάσκαλο.
Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας… ο κρυφός μαθητής και φίλος του Χριστού. Ο αγαθός και δίκαιος. Εκείνος που δε δίστασε να κινδυνεύσει… «τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον»… όταν αποφάσισε να ζητήσει το σώμα του Κυρίου και να το κηδεύσει την ώρα που οι στενοί μαθητές του Διδασκάλου είχαν διασκορπιστεί… «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων».
Ο Νικόδημος… ο νυχτερινός μαθητής του Ιησού με τον οποίο διαλέχτηκε κάποτε σε υψηλό θεολογικό επίπεδο και πού προσπάθησε εις μάτην να υποστηρίξει τον Χριστό ενώπιον του συνεδρίου. Εκείνος που με αγάπη και αυτοθυσία έφερε μια τεράστια ποσότητα μύρων στην ταφή του Χριστού για να τιμήσει τον διδάσκαλο Του.
Ο Νικόδημος και ο Ιωσήφ… άνθρωποι με εξουσία και υπόληψη ενώπιον των ιουδαϊκών και ρωμαϊκών αρχών που δε δίστασαν αλλά τόλμησαν δίχως να υπολογίσουν κινδύνους ή την κοινωνική τους θέση.
Οι Μυροφόρες γυναίκες… εκείνες που ακολούθησαν τον Χριστό μαζί με την Μητέρα Του σε όλη τη δημόσια δράση Του. Εκείνες που έμειναν μαζί της κατά την ώρα του Πάθους Του. Εκείνες που όταν οι υπόλοιποι μαθητές εκτός του Ιωάννη είχαν εξαφανιστεί παρέμειναν για να φροντίσουν και να αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου. Εκείνες που αξιώθηκαν να ακούσουν από το στόμα του Αγγέλου το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως, «…ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε…».
Οι Μυροφόρες γυναίκες…
Η Θεοτόκος… η «άλλη Μαρία» κατά τον ευαγγελιστή Ματθαίο. Η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και Ιωάννου. Η Μαρία η Μαγδαληνή. Η Σαλώμη. Η Ιωάννα. Η Μάρθα και η Μαρία οι αδελφές του Λαζάρου. Η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά. Η Σωσσάνα, αλλά και πολλές άλλες γυναίκες που υπήρξαν οι πιο θαρραλέοι και τολμηροί άνθρωποι του Κυρίου Ιησού.
Η Εκκλησία τιμά όλα αυτά τα πρόσωπα για τις πράξεις τους με τις οποίες απέδειξαν τη μεγάλη αγάπη τους στο πρόσωπο του Κυρίου και μάλιστα σε μία περίοδο που οι περισσότεροι και ιδιαίτερα οι άρχοντες και οι ισχυροί ήταν τυφλωμένοι από το μένος και την εκδικητική μανία εναντίον του Χριστού.
Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος είχαν την τόλμη να ζητήσουν από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού για να το ενταφιάσουν. Το ίδιο θάρρος είχαν και οι Μυροφόρες γυναίκες οι οποίες υπερνίκησαν τη δειλία τους και πήγαν στον Τάφο για να αλείψουν με μύρα το νεκρό σώμα του Χριστού.
Οι πράξεις αυτές των παραπάνω προσώπων φανερώνουν όλα αυτά τα στοιχεία που πρέπει να διέπουν τη ζωή όλων μας.
Το παράδειγμά τους φανερώνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι όσοι επιθυμούμε να υπάρξουμε πραγματικοί μαθητές, μάρτυρες και απόστολοι του Χριστού στο σύγχρονο κόσμο.
Αγαπητοί μου…
Ο Ιωσήφ, ο Νικόδημος και οι Μυροφόρες γυναίκες δε δείλιασαν ενώπιον αρχόντων.
Ο Ιωσήφ, ο Νικόδημος και οι Μυροφόρες έδωσαν τη δική τους ισχυρή μαρτυρία και σφράγισαν με το παράδειγμά τους την ιερή ιστορία.
Ο Ιωσήφ, ο Νικόδημος και οι Μυροφόρες γυναίκες δε φοβήθηκαν ούτε δίστασαν ενώπιον των φανατισμένων Εβραίων που καραδοκούσαν για να επιτεθούν σε όποιον επιθυμούσε να πλησιάσει τον Τάφο που βρισκόταν το νεκρό Σταυρωμένο Σώμα του Ιησού.
Οι Μυροφόρες γυναίκες… εκείνες που δε φοβήθηκαν, που δε μέτρησαν τους κινδύνους που υπολόγιζαν οι δήθεν θαρραλέοι άντρες που λίγο πριν έλεγαν στον Χριστό ότι θα είμαστε μαζί Σου μέχρι το τέλος, έτοιμοι να θυσιασθούμε, όμως… «πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με».
Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει… «Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει» (Αναφορά στον Γκρέκο).
Αυτή τη δύναμη είχαν οι Μυροφόρες!
Το θάρρος που έγινε… «αφάνταστη ευτυχία και πρωτόφαντη φωτοχυσία» (Κωστής Παλαμάς).
Το θάρρος των Μυροφόρων που απέδειξε ότι το Ευαγγέλιο δεν αποτελεί υπόθεση θεωρητική, αλλά τρόπο ζωής του ανθρώπου.
Το θάρρος των Μυροφόρων που μας οπλίζει με υπομονή και επιμονή.
Το θάρρος των Μυροφόρων που θα μας μετατρέψει σε φλογερούς ομολογητές της αληθινής πίστης και μάρτυρες της Ανάστασής Του.
Το θάρρος των Μυροφόρων που αποδεικνύει τη φλογερή πίστη τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου