Ανάσταση του Λαζάρου!

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  (Βίντεο)

Ἦχος α’.
Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Μετάφραση Απολυτίκιου:
Θέλοντας Χριστέ και Θεέ μας να δείξεις, προ της σταυρικής Σου Θυσίας, ότι είναι βέβαιο πράγμα η ανάσταση όλων των νεκρών, ανέστησες εκ νεκρών τον Λάζαρον. Για τούτο και εμείς, μιμούμενοι τα παιδιά που σε υποδέχθηκαν κατά την είσοδό Σου στην Ιερουσαλήμ, κρατούμε στα χέρια μας τα σύμβολα της νίκης, τα βάια και βοώμε προς Εσένα, τον νικητή του θανάτου: Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του ουρανού, ας είσαι ευλογημένος Συ που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο!

Βιογραφία
Αυτό το Σάββατο,  8 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα, τιμάμε την από τον Χριστό ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου.

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πριν των παθών του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε έως που πέθανε ο Λάζαρος. Τότε είπε στους μαθητές του: Πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λαζάρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει τον τάφο του. Φθάνοντας στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με δυνατή φωνή είπε: Λάζαρε, βγες έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του (Ιωαν. ια΄,44). Η αρχαία παράδοση λέει, πως τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Το έτος 890 μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το Σοφό.Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου σύμφωνα με την παράδοση ήταν, πως δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο, όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.

Η ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις έμαθαν γι' αυτή, ζητούσαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και τον Χριστό.

Αυτή τη μέρα αναβίωνε κάθε έτος (προ κορωνϊού) ο πολιτιστικός σύλλογος «Οι Παίονες» το έθιμο των «Λαζαρίνων», το οποίο είναι ταυτισμένο στις παραδόσεις της Γουμένισσας με την ανάσταση του Λαζάρου.

Μικρές χορεύτριες των αντίστοιχων τμημάτων των συλλόγων «Οι Παίονες» και «Άγιος Τρύφων», ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές, στολισμένες με πολλά άνθη και πολύχρωμες ταινίες και κρατώντας στολισμένα καλαθάκια, τραγουδούσαν τα ξεχωριστά κάλαντα του Λαζάρου που αναφέρονται παρακάτω, στα γραφικά σοκάκια και στο κέντρο της Γουμένισσας:

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια, ήρθε η Κυριακή που τρών` τα ψάρια. Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι, ήρθε η μάνα σου από την πόλ, σου 'φερε χαρτί και κομπολόι. Γράψε Λάζαρε γράψε Δημήτρη, γράψε λεμονιά και κυπαρίσσι. Το χεράκι μου θέλει λεφτούτσκο και το καλαθάκι μου αυγούτσκο."

Καθώς δεν υπάρχει κάποιο βίντεο ή ηχητικό ντοκουμέντο από τα κάλαντα της περιοχής μας, σας συστήνουμε να δείτε ένα βίντεο με τα παραδοσιακά κάλαντα του Λαζάρου που αναβίωναν κάθε έτος στη Νάουσα: 

Τα κάλαντα του Λαζάρου απο το Λύκειο των Ελληνίδων Ναούσης