Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), ο Θεοφόρος, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυΐδ Ευβοίας!

Απολυτίκιο (Βίντεο)

Ἦχος πλ. α΄.

Τῶν ὁσίων Πατέρων τὰ κατορθώματα, ἐν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις ζηλώσας ἅγιε, ἀνεδείχθης μιμητὴς τούτων Ἰάκωβε, ἐν τῇ μάνδρᾳ τοῦ Δαυΐδ, τοῦ προστάτου σου σεμνέ, ποιμάνας ταύτην ἐνθέως, διὸ σὺν τούτῳ μὴ παύσῃ, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ δεόμενος.

 

Η μνήμη του εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

 

Στη φτωχή πνευματικά εποχή μας η Χάρις του Θεού δεν μας εγκατέλειψε. Ανέδειξε θεοφόρους Γέροντες, για να βοηθήσουν τον λαό με τα εξαιρετικά χαρίσματά τους. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο μακαριστός Γέρων Ιάκωβος, Ηγούμενος της Μονής του Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια. Πασίγνωστος σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ’ όλον τον ορθόδοξο κόσμο. Ήδη πριν από την κοίμησή του είχε λάβει θέση Αγίου στη συνείδηση του λαού.

 

Γεννήθηκε το 1920 στο Λεβίσι της Μικράς Ασίας. Γνώρισε από μικρός την προσφυγιά με όλα τα επακόλουθα, φτώχεια, στερήσεις, κόπους και θλίψεις. Αναθρεμμένος σε οικογένεια ευλαβή και διαθέτοντας ζήλο και αγάπη για τον Χριστό, αγωνίσθηκε από μικρός με προσευχή, νηστεία και ασκητικό τρόπο ζωής. Βοηθούσε τους φτωχούς γονείς του, προς τους οποίους είχε πολλή αγάπη, σεβασμό και υπακοή. Από μικρός πρόσεχε πολύ τον εαυτό του και τις συναναστροφές. Θυσίασε τις σπουδές του για να μη ζημιωθεί πνευματικά. Έζησε στο χωριό Φαράκλα της Ευβοίας μέχρι την στρατιωτική του θητεία. Μετά την απόλυσή του αποκατέστησε την αδελφή του και αφιερώθηκε στον Θεό. Έγινε μοναχός στο Μοναστήρι της περιοχής του, στον Όσιο Δαυΐδ. Εκοιμήθη οσιακά στις 21 Νοεμβρίου 1991.

Παραδείγματα όπως του Αγίου Ιάκωβου Τσαλίκη σπανίζουν και οι άνθρωποι συγκινούνται και παρακινούνται σε μετάνοια και αγώνες από το βίωμα αυτών των σύγχρονων και αγιασμένων Γερόντων.

Γι’ αυτόν «το Ευαγγέλιον ουκ εγενήθη εν λόγω μόνον, αλλά και εν δυνάμει και εν Πνεύματι Αγίω και εν πληροφορία πολλή» (Α’ Θεσ. 1:5). Έκανε πράξη και βίωμα το Ευαγγέλιο, γιατί η ζωή του ήταν υπακοή και τήρηση των εντολών του Θεού. Αγωνίσθηκε υπεράνθρωπα. Πάλεψε με τον παλαιό άνθρωπο και με τον αρχέκακο διάβολο, από τον οποίον υπέστη μαρτύρια κατά παραχώρηση Θεού. Η απλότητά, η ευλάβεια, η δίψα του για τον Θεό και η αδιάλειπτη μνήμη του Θεού τον κατέστησαν δοχείον της Χάριτος και οικείον του Θεού.
Οι αγώνες του, τα θεϊκά γεγονότα που έζησε και η προσφορά του προς τον κόσμο τον ανύψωσαν σε μεγάλο Άγιο.
Οι λειτουργικές του εμπειρίες και αγιοφάνειες, η συχνή παρουσία και σχέση του με τον όσιο Δαυΐδ, τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο και άλλους Αγίους, τον κατέστησαν συμπολίτη των Αγίων, ως έναν εξ αυτών. Τους έβλεπε και συνομιλούσε συχνά μαζί τους. Όλη του η ζωή ήταν ένα διαρκές θαύμα και στις διηγήσεις του με πολύ φυσικότητα ανέφερε πλήθος θαυμάτων.

Η γνώση του θείου θελήματος και η πρόγνωση μελλοντικών γεγονότων, η μέσω διοράσεως γνώση των ονομάτων των προσκυνητών και των προβλημάτων αυτών, αλλά και η θεραπεία τόσων ασθενών δια της προσευχής του και της ιερατικής ευλογίας του, τον αναδεικνύουν προφήτη στην γενεά μας και θαυματουργό.
Η γλυκιά και μελίρρυτη διδαχή του, με τις λεπτές και πνευματικές συμβουλές, επαξίως του προσδίδουν τον χαρακτηρισμό του διδασκάλου και παρακλήτου. Πολλούς στήριξε και παρηγόρησε και με τις σύντομες αλλά γεμάτες αγάπη επιστολές του. 

Ως Πνευματικός και Εξομολόγος αναγέννησε αναρίθμητους με το μυστήριο της μετανοίας.

Επί πλέον, ανακαίνισε τη Μονή της μετανοίας του, συνέλεξε πνευματική αδελφότητα, την οποία κατάρτισε πνευματικά ώστε να συνεχίζουν το έργο του και το κυριότερο, αυτή η ανεξάντλητη Χάρις του συνεχίζει και μετά την κοίμησή του να ενεργεί και να επιτελεί "θαυμαστά", σε όσους με πίστη τον επικαλούνται και προσκυνούν με ευλάβεια τον τάφο του.
Την ευχή του να έχουμε. Η γνώση της ασκητικής, μαρτυρικής και αποστολικής ζωής του γίνεται πρόξενος ωφελείας και παρακίνηση για να ακολουθήσουμε τα ίχνη του, με την βεβαιότητα ότι όντως ο Χριστός, η ελπίδα μας, σε κάθε εποχή αναδεικνύει Αγίους και δίνει τη Χάρη Του στους άξιους. Επίσης μας προσκαλεί όλους, να αγωνισθούμε για να ζήσουμε μαζί Του στην ουράνια Βασιλεία Του.

Πηγές