Κυριακή της Σαμαρείτιδος!

Κάθε χρόνο την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα, η Εκκλησία θυμάται τη συνάντηση του Ιησού Χριστού με μία γυναίκα από την πόλη της Σαμάρειας.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/699

© SanSimera.gr

Κάθε έτος, την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα, η εκκλησία αναφέρεται στη συνάντηση του Ιησού Χριστού με μια γυναίκα από την πόλη Σιχάρ της Σαμάρειας. H Αγία Φωτεινή, είναι η Σαμαρείτιδα που συναντήθηκε και συνομίλησε με τον Χριστό, στο λεγόμενο πηγάδι του Ιακώβ.

Η συνάντηση και η συνομιλία τους αναφέρεται με σαφήνεια και κάθε λεπτομέρεια στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο (4,5-42).

Σύμφωνα με αυτή την ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός φεύγοντας από την Ιουδαία κατευθύνθηκε προς τη Γαλιλαία και κατά την πορεία Του αυτή έπρεπε να περάσει από τη Σαμάρεια. Έτσι έφτασε σε μία πόλη που ονομαζόταν Σιχάρ, όπου πλησίον αυτής βρισκόταν και το πηγάδι του Ιακώβ, το οποίο είχε αφήσει ως κληρονομιά στον γιο του, τον Ιωσήφ. Κοντά σ’ αυτό το πηγάδι κάθισε ο Κύριος το μεσημέρι κουρασμένος από την πεζοπορία.

Εκείνη τη στιγμή ήρθε η Σαμαρείτιδα για να βγάλει με τη στάμνα νερό από το πηγάδι και ο ο Χριστός της ζήτησε νερό για να πιει. Η Σαμαρείτιδα όμως ξαφνιάστηκε, διότι δεν ήταν δυνατόν ένας Ιουδαίος να ζητά από μία γυναίκα της Σαμάρειας να πιει νερό, αφού ως γνωστόν οι Ιουδαίοι δεν συναναστρέφονταν με τους Σαμαρείτες. Τότε ο Χριστός της είπε πως, εάν ήξερε τι δώρο ετοιμάζει ο Θεός για τους ανθρώπους και ποιος είναι Αυτός που της ζητάει να πιει νερό, τότε θα Του ζητούσε αυτή να πιει, όταν μάλιστα Εκείνος θα της έδινε να πιει το «ὕδωρ τό ζῶν».

Εκείνη όμως απευθυνόμενη στον Κύριο Του είπε, πως αφενός Εκείνος δεν έχει κουβά, αφετέρου πως το πηγάδι είναι βαθύ. Από πού λοιπόν θα προέλθει το «ὕδωρ τό ζῶν», όταν μάλιστα από αυτό το πηγάδι ήπιε νερό όχι μόνο ο Ιακώβ, αλλά και τα παιδιά και τα ζώα του. Επίσης Τον ρώτησε εάν νομίζει πως είναι ανώτερος από τον Ιακώβ που τους χάρισε το πηγάδι του.

Τότε ο Κύριος της είπε: "πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν˙ὅς δ’ ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον", δηλαδή όποιος πίνει από αυτό το νερό, θα ξαναδιψάσει, αλλά όποιος θα πιει από το νερό που εγώ θα του δώσω, δε θα διψάσει ποτέ, αλλά θα γίνει η πηγή που θα αναβλύζει νερό αιωνίου ζωής.

Αμέσως η Σαμαρείτιδα ζήτησε από τον Κύριο να της δώσει να πιει από αυτό το νερό για να μην διψάει και αναγκάζεται να έρχεται στο πηγάδι για να βγάζει νερό.

Μόλις ο Κύριος άκουσε αυτά, της είπε να πάει να φωνάξει τον άνδρα της, αλλά εκείνη Του δήλωσε ότι δεν έχει άνδρα. Τότε ο Κύριος της είπε ότι πράγματι δεν υπάρχει σύζυγος, διότι έχει ήδη συναναστραφεί με πέντε άνδρες και αυτόν τον οποίο έχει τώρα, δεν είναι νόμιμος σύζυγός της. Έκπληκτη η Σαμαρείτιδα ομολόγησε πως αυτό είναι αλήθεια και ότι Αυτός, με τον Οποίο συνομιλεί τώρα, είναι ένας προφήτης. Επίσης πως οι Σαμαρείτες λάτρεψαν τον Θεό σ’ αυτό το βουνό, ενώ οι Ιουδαίοι ισχυρίζονται ότι στα Ιεροσόλυμα βρίσκεται ο τόπος που πρέπει κάποιος να Τον λατρεύει. Τότε ο Κύριος της είπε ότι πλησιάζει ο καιρός που ο Θεός δε θα λατρεύεται ούτε σ’ αυτό το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα, τονίζοντας πως οι μεν Σαμαρείτες λατρεύουν κάτι που δεν γνωρίζουν, ενώ οι Ιουδαίοι γνωρίζουν αυτό που λατρεύουν και η σωτηρία θα έρθει απ' αυτούς.

Της είπε πως ήρθε ο καιρός που αυτοί που θα λατρεύουν τον Θεό αληθινά, θα Τον λατρεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος και με την επίγνωση της αλήθειας, αφού τέτοιους ζητά ο Θεός για να Τον προσκυνούν.

Στο σημείο αυτό ο Ιησούς Χριστός τόνισε πως "Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. Τότε η Σαμαρείτιδα Του είπε πως γνωρίζει ότι θα έρθει ο Μεσσίας που λέγεται Χριστός και όταν έρθει, θα τα εξηγήσει όλα. 

Εκείνη τη στιγμή ο Κύριος της αποκάλυψε την ιδιότητά Του ως Μεσσίας, λέγοντάς: "Ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι", δηλαδή πως ο Χριστός είναι Εκείνος που της μιλάει αυτή τη στιγμή.

Πάνω στην ώρα επέστρεψαν και οι μαθητές Του που είχαν πάει στην πόλη για να αγοράσουν τρόφιμα και ξαφνιάστηκαν όταν είδαν τον Διδάσκαλό τους να συνομιλεί με μία γυναίκα, αφού κάτι τέτοιο δεν συνηθιζόταν από τις παραδόσεις των Ραββίνων. Κανείς όμως από τους μαθητές δεν τόλμησε να Τον ρωτήσει γιατί συνομιλεί με μία γυναίκα. 

Η Σαμαρείτιδα άφησε τη στάμνα της και αφού πήγε στην πόλη, άρχισε να καλεί τον κόσμο να έρθει να γνωρίσει έναν άνθρωπο που της αποκάλυψε όλα όσα είχε κάνει. Μάλιστα αναρωτήθηκε μήπως Αυτός είναι ο Χριστός, ενώ η θαυμαστή αυτή αποκάλυψη παρακίνησε πολλούς να έρθουν από την πόλη για να Τον γνωρίσουν.

Στο μεταξύ οι μαθητές άρχισαν να παρακαλούν τον Κύριο να φάει κάτι. Εκείνος όμως τους είπε ότι έλαβε τροφή, την οποία οι μαθητές δεν γνωρίζουν. Στον προβληματισμό των μαθητών εάν κάποιος Του έφερε φαγητό, ο Κύριος τους είπε ότι η τροφή Του είναι να εκτελεί το θέλημα Εκείνου που Τον έστειλε στον κόσμο για να ολοκληρώσει το έργο Του. 

Στο σημείο αυτό ο Κύριος, βασιζόμενος στην παροιμία «άλλος είναι αυτός που σπέρνει και άλλος είναι αυτός που θερίζει», είπε στους μαθητές Του να κοιτάξουν στα χωράφια τα στάχυα που είναι έτοιμα για θερισμό, υπονοώντας τους λαούς και τα έθνη που δεν έχουν γνωρίσει ακόμη τη χριστιανική αλήθεια και σωτηρία. Κατόπιν τους είπε ότι όποιος μεν θερίζει, λαμβάνει μισθό και μαζεύει καρπό για την αιώνια ζωή, όποιος δε σπέρνει, χαίρεται μαζί μ’ εκείνον που θερίζει.

Παράλληλα τους τόνισε πως ενώ τους έστειλε για να θερίσουν καρπό, για τον οποίον όμως άλλοι μόχθησαν, εκείνοι μπήκαν για να θερίσουν τον δικό τους καρπό.

Στο μεταξύ από την πόλη Σιχάρ πολλοί Σαμαρείτες πίστεψαν πως ο Κύριος ήταν ο Μεσσίας, καθώς αποκάλυψε στην αμαρτωλή Σαμαρείτιδα όλα όσα είχε πράξει.

Μετά την εις ουρανούς Ανάληψη του Κυρίου και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους Αγίους Αποστόλους κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, η Σαμαρείτιδα εκ της πόλεως Σιχάρ, έχοντας ως ξεχωριστό βίωμα την προσωπική της συνάντηση με τον Κύριο, βαπτίσθηκε χριστιανή από τους Αγίους Αποστόλους μαζί με τους δύο γιους και τις πέντε αδελφές της και ονομάσθηκε Φωτεινή. 

Από εκείνη τη στιγμή αφιέρωσε όλη τη ζωή της στη διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού, περιοδεύοντας σε διάφορες πόλεις και καταλήγοντας στη Ρώμη επί των ημερών του αιμοβόρου και παρανοϊκού βασιλέως Νέρωνα (54 – 68 μ.Χ.). Πιστοί συναθλητές και φλογεροί συνοδοιπόροι της υπήρξαν οι πέντε αδελφές της, η Ανατολή, η Φωτώ, η Φωτίδα, η Παρασκευή και η Κυριακή, καθώς και οι δύο γιοι της, ο Βίκτωρας που μετονομάσθηκε Φωτεινός και ο Ιωσής.