Αναστάσιμος χαιρετισμός Σεβασμιωτάτου Δημητρίου!

“Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί”!

Αδελφοί μου χριστιανοί, ο σταυρωμένος κι αναστημένος Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Δημιουργός και Λυτρωτής, μας αξιώνει να λειτουργηθούμε στο δικό Του Πάσχα, ώστε να είναι και δικό μας Πάσχα. Χαίρομαι μαζί σας την αναστάσιμη χαρά, που ξεπερνάει τα βάσανα της κοινωνικής κι ατομικής βασανισμένης ζωής. Ακόμη και στην πιο οριακή απελπισία, με αρρώστιες και θανάτους, με συνεχείς πολέμους παραδίπλα μας, δεν χανόμαστε. Διότι δεν είμαστε μόνοι μας. Είναι μαζί μας Εκείνος με το σταυρό Του, μοιράζεται μαζί μας την ανάστασή Του! Είναι δικός μας, είμαστε δικοί Του. Η καρδιά μας με την πίστη και τη θεία χάρη κοινωνεί τον σταυρωμένο, ενταφιασμένο, αναστημένο Χριστό, χάρη στην Εκκλησία Του.

Φέτος θα παρακαλέσω να αγγίξει την καρδιά σας το ίδιο το Πάσχα, η χάρη και η χαρά του Αναστάντος. Με την όλη τελετουργία και τη θεία λειτουργία, ακόμη και με τα έθιμα της παράδοσής μας. Το χρειαζόμαστε πιο πολύ κι από την αναπνοή μας.

Το Πάσχα γίνεται το δικό μας πέρασμα στη θύρα της μοναδικής, αληθινής, άφθαρτης Ζωής, που έγινε ζωή μας.

Μια θύρα όσο την βλέπεις από μακριά, είναι μια ξένη πόρτα. Μόνο, αν χρειαστεί να συναντήσεις τον άλλον, να σου ανοίξει εκείνος και να περάσεις εσύ στο δικό του χώρο, μόνο τότε η θύρα η δική του γίνεται και δικό σου πέρασμα, γίνεται συνάντηση των δυό σας.

Έτσι πρέπει ν᾽ αρχίσουμε να ξαναβλέπουμε την εορτή του Πάσχα. Όχι σαν κάτι ξέχωρο, που το χαιρόμαστε για λίγο και σε δυό-τρεις μέρες το αφήνουμε, σαν κάτι ξένο. Το Πάσχα είναι το πέρασμα του Χριστού σε μας. Το Πάσχα είναι το δικό μας πέρασμα στον αναστημένο Χριστό. Ο Αναστάς εκ νεκρών προσφέρεται σε όλους εμάς διαρκώς ως η ανοικτή θύρα του Πατρός. Με το σταυρό και την ανάστασή Του μας ανεβάζει στην τάξη της θείας υιοθεσίας. “᾽Ανεβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα υμών”. Ο αναστάς Κύριος γίνεται η εκκλησιαστική μας μοναδική και αιώνια ταυτότητα.

Πρώτα-πρώτα με την βάπτισή μας, τότε που βυθιζόμαστε τρεις φορές και σηκωνόμαστε από το αγιασμένο νερό. Εισερχόμαστε και σηκωνόμαστε από τον τάφο του Χριστού μαζί Του αναστημένοι, πασχαλινοί, αδελφοί Του, παιδιά του Πατρός Του. Έρχεται το Άγιο Πνεύμα, και το κάνει πραγματικότητα και δώρο στον καθένα μας.

Περνάμε Πασχαλινά από την θύρα-Χριστός, με τη θεία λειτουργία, τότε που στεκόμαστε όλοι μαζί ολόγυρα και συμμετέχουμε στο μυστήριο της θείας κοινωνίας Του.

Ο Χριστός συγκατέβηκε στα φτωχά δικά μας μέτρα. Και δεν παύει να συγκαταβαίνει, με την άγια λειτουργική επικαιρότητα. Η εκκλησιαστική ιστορία μέσα στον κόσμο είναι η διαρκής συγκατάβαση του Χριστού, ως ευκαιρία ανάστασης και ζωής στις ανθρώπινες γενεές. Για να γίνουμε του Χριστού, όπως Εκείνος έγινε ολότελα δικός μας.

Αδελφοί μου Χριστιανοί, «ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται»!

«Χρειαζόμασταν έναν Θεό που να γίνει άνθρωπος, και έτσι να μπορεί να πεθάνει, για να ζήσουμε εμείς», εξηγεί ο άγιος Γρηγόριος. «Προσέλαβε το σώμά (μας), για να δεχτεί το θάνατό (μας)», θεολογεί ο Μ. Αθανάσιος. “Να πεθάνει, για να ζήσουμε εμείς”!

Προσέχοντας λέξη προς λέξη το Σύμβολο της πίστεως, το “Πιστεύω” μας, θα δούμε ότι τα πιο πολλά λόγια είναι αφιερωμένα στο Χριστό, στο θεϊκό Του πρόσωπο, στη θεανθρώπινη ύπαρξή Του, στο σωτήριο έργο Του: «δι᾽ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν»! Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για χάρη μας και σταυρώθηκε «υπέρ ημών…».

Το “Πιστεύω” είναι η δική μας ομολογία πίστης στην Αγία Τριάδα και ειδικά στη Χριστοσωτηρία. Και ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, με τον ενανθρωπισμένο Εαυτό Του μας ομολογεί μέσα στην απερινόητη Τριαδική κοινωνία. Μας υποδέχεται στο δικό Του αιώνιο και αθάνατο “Είναι”. Μας οδηγεί στον Πατέρα με το Άγιο Πνεύμα. Περνώντας από τη γέννα και το θάνατό μας. Παίρνοντας ως Θεάνθρωπος τη γέννα και το θάνατό μας μέσα στο δικό Του θεανθρώπινο θαύμα. «Εσύ πέθανες, και εμένα με ζωοποίησες» λέει ο ιερός Χρυσόστομος.

Σαν χριστιανοί είμαστε ζυμωμένοι με το θάνατο που δέχτηκε ο Θεάνθρωπος και με την ανάστασή Του. Μέσα στη Θεανθρωπότητά Του, χάρη στην Εκκλησία Του. Εκείνος πέθανε εθελούσια για μας, για να μας εμβολιάσει στη θεανθρώπινη ζωή Του. Εμείς πεθαίνουμε, αλλά δεν σβήνουμε. Το Άγιο Πνεύμα μας ένωσε με τον σταυρωθέντα και αναστάντα Ιησού Χριστό. Είναι δικός μας και είμαστε δικοί Του, ένα σώμα, η Εκκλησία. Είναι το θάρρος και η δύναμή μας, ο σύνδεσμος όλων μας σε ένα άγιο εκκλησιαστικό σώμα, του ενός με τον άλλον, και όλων μαζί με τον Χριστό. Δεν είμαστε μια προσωρινή κοσμική συσσωμάτωση, αλλά ένα αιώνιο σώμα.

Αδελφοί μου χριστιανοί, εύχομαι να ζούμε όλοι ως προσκυνητές του αναστημένου Χριστού, στα νοερά Ιεροσόλυμα του διαρκούς εκκλησιαστικού Πάσχα. Και να παραμείνουμε μαζί Του κι αναμεταξύ μας, όπως οι Απόστολοι και οι Άγιοί Του, με αναστημένη την ύπαρξή μας. Ο Αναστάς Κύριος της δόξης είη μετά πάντων υμών. Η ζωή Του, ζωή και χαρά μας.