Τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών!
Κοντάκιον
Ἦχος α’.
Ὅταν
ἔλθης ὁ Θεός, ἐπὶ γῆς μετὰ δόξης, καὶ τρέμωσι τὰ σύμπαντα· ποταμὸς δὲ
τοῦ πυρὸς πρὸ τοῦ Βήματος ἕλκῃ, καὶ βίβλοι ἀνοίγωνται, καὶ τὰ κρυπτὰ
δημοσιεύωνται· τότε ῥῦσαί με, ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου, καὶ ἀξίωσον, ἐκ
δεξιῶν σου με στῆναι, Κριτὰ δικαιότατε.
Η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου ονομάστηκε «της Απόκρεω», επειδή είναι η τελευταία ημέρα κρεοφαγίας για τους Χριστιανούς. Η τρίτη εβδομάδα του Τριωδίου που ακολουθεί ονομάζεται και εβδομάδα της Τυροφάγου ή Τυρινής, επειδή όλες τις ημέρες γίνεται κατάλυση σε όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα, του αυγού, των ψαριών και του ελαιόλαδου, απαγορεύεται όμως η κρεοφαγία.
Η Κυριακή της Απόκρεω είναι αφιερωμένη στο πιο φοβερό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, στη μέλλουσα Κρίση. Η ενθύμηση της φοβερής μέλλουσας Κρίσεως στην αρχή του Τριωδίου είναι απαραίτητη, διότι απώτερος σκοπός του όλου πνευματικού αγώνα μας είναι, να βρεθούμε εκ δεξιών του Δεσπότη Χριστού κατά τη μεγάλη Kρίση. Αυτό είναι αποτυπωμένο κάλλιστα στην υπέροχη υμνωδία της ημέρας. Οι άγιοι υμνογράφοι συνέθεσαν διδακτικότατα τροπάρια, τα οποία προτρέπουν τους πιστούς να συναισθανθούν την επερχόμενη βέβαιη και φοβερή Κρίση.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως,
τὰς λαμπηδόνας, τρόπῳ κρείττονι, εἰσδεδεγμένος, τῆς οὐρανίου ἠξίωσαι
κλήσεως, καὶ τὸ σὸν αἷμα προθύμως ἐξέχεας, ὑπὲρ Χριστοῦ τῆς ἀγάπης
Θεόκλητε. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ
μέγα ἔλεος.
Γιομάτο Αγίους το συναξάρι κι ακόμη πιο γεμάτος ο παράδεισος. Η Αγιότητα είναι το άνθος που βγαίνει από άκρη σε άκρη της γης ακόμη και πάνω στα βάτα πάνω στα αγκάθια.
Δεν είναι προνόμιο ιερέων, δεσποτάδων και καλόγηρων μόνο αλλά κάθε λογής ανθρώπων που στον σκληροτράχηλο κορμό τους δέχτηκαν το Θείο άγγιγμα και άνθισαν.
Άνδρες γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, καθείς που την αμαρτωλότητά του την αναγνωρίζει και στραφεί προς το Φως, τότε φως γίνεται και δοξάζεται εις τους αιώνες....
...κι από αυτούς γεμάτο το συναξάρι!
Η μνήμη του Αγίου Θεόκλητου εορτάζεται στις 26 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Όποιος από αυτήν την Πηγή του Φωτός πιει, ποτέ του δεν θα ξαναδιψάσει και Φως θα εκπέμψει.
Είναι το ''φως=νερό'' που η ψυχή της Σαμαρείτιδας ήπιε, ενώ ήταν δίπλα σε ένα πηγάδι ολόγιομο νερό που όσο κι αν άνθρωπος πιει, δε θα ξεδιψάσει.
Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγεται - «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής).
Απολυτίκιο (Βίντεο)
Βιογραφία
Κοντάκιον
Η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην πολύ διδακτική παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ.15,13-32). Η παραβολή ομιλεί για ένα πλούσιο νέο ο όποιος άσωτα κατασπατάλησε την περιουσία του σε χώρα μακρινή και στο τέλος κατάντησε να βόσκει χοίρους. Τότε μετανόησε και επέστρεψε στον πατέρα του, που τον δέχθηκε με άπειρη αγάπη και στοργή.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας διέσωσε την παραβολή αυτή ως εξής: «Εἶπε δέ· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως.
Aπολυτίκιο (Βίντεο)
Πολύς λόγος γίνεται κάθε χρόνο κατά τις ημέρες που ανοίγει το Τριώδιο, τόσο από τους λεγόμενους πιστούς, όσο και από τους άπιστους, τους αδιάφορους, και μάλιστα κυρίως από αυτούς.
Υπάρχει όμως μία παρανόηση αναφορικά με το τι ερμηνεία έχουν οι λέξεις «ανοίγει το Τριώδιο».
Διότι βλέπουμε οι άπιστοι, οι ψυχροί, οι αδιάφοροι ως προς τα θέματα της θρησκείας, αλλά και πολλοί από τους κατ’ όνομα χριστιανούς, να ερμηνεύουν τις λέξεις «ανοίγει το Τριώδιο» με το ότι ήρθε περίοδος γλεντιού, μασκαρέματος, ξεφαντώματος, κραιπάλης, διαφθοράς ψυχής και σώματος. Γι’ αυτό βλέπουμε τόσα και τόσα παράξενα να λαμβάνουν χώρα κατά τις ημέρες αυτές.
Η πραγματική όμως ερμηνεία του «ανοίγματος του Τριωδίου» δεν είναι τα ανωτέρω, αλλά τα κατωτέρω.
Κοντάκιον
Ἦχος γ'. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Στεναγμοὺς
προσοίσωμεν, τελωνικοὺς τῷ Κυρίῳ, καὶ αὐτῷ προσπέσωμεν, ἁμαρτωλοὶ ὡς
Δεσπότῃ· θέλει γὰρ τὴν σωτηρίαν πάντων ἀνθρώπων, ἄφεσιν παρέχει πᾶσι
μετανοοῦσι· δι' ἡμᾶς γὰρ ἐσαρκώθη Θεὸς ὑπάρχων Πατρὶ συνάναρχος.
Έτερον Κοντάκιον
Ἦχος δ’.
Φαρισαίου
φύγωμεν ὑψηγορίαν, καὶ Τελώνου μάθωμεν, τὸ ταπεινὸν ἐν στεναγμοῖς, πρὸς
τὸν Σωτῆρα κραυγάζοντες· Ἵλαθι μόνε ἡμῖν εὐδιάλλακτε.
Ὁ Οἶκος
Ἑαυτοὺς ἀδελφοὶ ἅπαντες ταπεινώσωμεν, στεναγμοῖς καὶ ὀδυρμοῖς τύψωμεν τὴν συνείδησιν, ἵνα ἐν τῇ κρίσει τότε τῇ...
Τριώδιο
Τριώδιο
ονομάζεται το Λειτουργικό Βιβλίο της εκκλησίας μας, το οποίο
περιλαμβάνει τους Ύμνους των Κυριακών, από την Κυριακή του Τελώνου και
του Φαρισαίου έως και το Μεγάλο Σάββατο πριν την Τελετή της
Αναστάσεως. Ονομάζεται έτσι, διότι οι περισσότεροι Κανόνες του Όρθρου
(πρωινή Ακολουθία) περιέχουν τρεις ωδές, ενώ συνήθως περιέχουν εννέα ωδές
- την 8η και την 9η πάντοτε, ύστερα δε διαδοχικά μία από τις πέντε
πρώτες.
Απολυτίκιο (Βίντεο)
TΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Ματθ. ιε´ 21-28)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.
Ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. Ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· Καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς
τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.
Μετάφραση τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς
Ἐκεῖνον τόν καιρόν, ἀφοῦ ἔφυγε ἀπό ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, ἀναχώρησε γιά τά μέρη τῆς Τύρου καί τῆς Σιδώνας. Καί ξαφνικά μιά Χαναναία γυναίκα, ἡ ὁποία βγῆκε ἀπό ἐκείνη τήν περιοχή, τοῦ φώναξε καί τοῦ εἶπε: Ἐλέησέ με, Κύριε, Υἱέ τοῦ Δαυίδ· ἡ θυγατέρα μου βασανίζεται τρομερά ἀπό δαιμόνιο. Αὐτός δέν τῆς ἀπάντησε οὔτε λέξη. Καί ἀφοῦ τόν πλησίασαν οἱ μαθητές του, τόν προκαλοῦσαν καί ἔλεγαν: Διῶξε την, γιατί φωνάζει πίσω μας. Αὐτός, ἀφοῦ ἀποκρίθηκε, εἶπε: Ἔχω ἀποσταλεῖ μόνο στά πλανημένα πρόβατα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
Αὐτή, ἀφοῦ ἦλθε, τόν προσκύνησε καί ἔλεγε: Κύριε, βοήθησέ με. Αὐτός ἀποκρίθηκε καί εἶπε: Δέν εἶναι σωστό νά πάρει κανείς τό ψωμί τῶν παιδιῶν καί νά τό δώσει στά σκυλάκια. Αὐτή εἶπε: Ναί, Κύριε. Καί ὅμως, τά σκυλάκια τρῶνε ἀπό τά ψίχουλα πού πέφτουν ἀπό τό τραπέζι τῶν κυρίων τους. Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀποκρίθηκε καί τῆς εἶπε: Γυναίκα, ἡ πίστη σου εἶναι μεγάλη! Ἄς γίνει γιά χάρη σου ὅπως ἐπιθυμεῖς. Καί ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα θεραπεύθηκε ἡ θυγατέρα της.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)